​

 

Po 1920 roku pracowała jako nauczycielka w Seminarium Nauczycielskim w Warszawie. W latach 1923–1927 była redaktorką naczelną „Bluszczu”, następnie, w latach 1927–1931 „Kobiety Współczesnej”, a w okresie 1927–1934 – współredaktorką „Młodej Matki” oraz tomów wspomnień Wierna służba ... 1910-1915 (1927) i Służba Ojczyźnie ... 1915-1918 (1929). Całe jej życie kręciło się wokół literatury.

W 1923 roku wychodzi za mąż za Tadeusza Pełczyńskiego,
z którym ma syna Krzysztofa i córkę Marię.

 

 

Od 1932 roku, dwa lata wcześniej od roku, w którym zostaje matką chrzestną transatlantyku MS „Piłsudski”, mieszka
z mężem w Wilnie. Politycznie związana jest z BBWR (Bezpartyjny Blok Współpracy z Rządem), udziela się
w zarządzie Federacji Polskich Związków Obrony Ojczyzny, jest członkinią zarządu polskiej sekcji FIDAC (Federacja Międzysojusznicza Byłych Kombatantów fr. Fédération interalliée des anciens combattants).

​

​

W wyborach parlamentarnych w 1935 roku została wybrana posłanką na Sejm IV kadencji (1935–1938) 12 360 głosami
z okręgu nr 46, obejmującego obwody III, IV i V Wilna.

W kadencji tej pracowała w komisjach: oświatowej, pracy
i spraw zagranicznych.

 

 

„W  związkach małżeńskich pozostawało przeszło dwie trzecie posłanek i  senatorek. Kilka z  tych związków było bezdzietnych. W  pozostałych były dzieci, zwykle jedno bądź dwoje, najliczniejsze potomstwo miała senatorka Józefa Bramowska – była matką pięciu synów. Wielu potomków do momentu wyboru matki do parlamentu osiągnęło już samodzielność. Nieletnie potomstwo posiadało kilka posłanek i senatorek,
m.in. Zofii a Moraczewska (w okresie Sejmu Ustawodawczego), Helena Lewczanowska, Halina Jaroszewiczowa, Wanda Pełczyńska i Ewelina Pepłowska.”

​

Bliskie sielankowemu życie zdolnej polityczki, feministycznej aktywistki, matki i żony przerywa jej druga wojna światowa.